Sevana

Sevana is gisteravond veilig terug gekomen uit Zimbabwe en heeft zich op de valreep nog kunnen registreren voor de Cambridge A-level examens waar we heel blij om zijn.

Helaas is de situatie in Zimbabwe schrijnend en heeft ze met eigen ogen gezien hoe mensen flauwvallen van de honger. In de meeste winkels kan je alleen met amerikaanse dollars betalen terwijl salarissen in waardeloze zimbabwaanse dollars worden uitbetaald.

Het papier waar de miljarden dollars op worden gedrukt is meer waard dan de waarde die het zou moeten uitdrukken.

We blijven bidden dat God in zal grijpen in deze situatie. Zoals het woord van God zegt, God stelt heersers aan en kan ze ook doen aftreden.

Nieuw huis......?

We zijn de afgelopen weken druk op zoek geweest naar een geschikt huis om naar toe te verhuizen. Er zijn weinig degelijke huizen te vinden maar we hebben nu een huis gevonden precies tegenover onze collega's van SIM in een hele veilige wijk.

Een groot voordeel is dat het huis door Knight Frank wordt beheerd wat een betrouwbaar bedrijf is. Een groot nadeel is dat de huisbaas al vanaf 01 februari huur wil hebben. Wij bidden nu dat hij er mee instemt dat we pas vanaf 01 maart huur betalen.

We vragen of u met ons mee wil bidden hiervoor.

Lieve vrienden en familie!

Lieve vrienden en familie,

Hier weer even een update vanuit Malawi. Sevana heeft echt reuze pech wat haar scholing betreft. Toen ze zich hier inschreef voor haar examens in April, moest er , natuurlijk gelijk betaald worden. Na betaling kreeg ze echter te horen dat ze geen praktijk examens kan doen in Malawi. Met al haar vakken betekend dit echter dat ze gelijk al min twintig procent op haar eindcijfers heeft. Na een heleboel rompslomp heeft ze alleen de belofte gekregen dat de 300 euro zal worden gegeven, maar nu moet ze dus hals over kop naar Zimbabwe zich daar in te schrijven voor de examens. Dit baart ons zorgen omdat de situatie in Zimbabwe verre van ideaal is. Ja, er ligt weer eten in de supermarkten, maar je kan het alleen betalen in US dollars, wat het leven bizar duur maakt in Zim.

We vragen daarom uw gebed voor Sevana, die morgen alleen (met de bus) naar Zimbabwe gaat om zich in te schrijven. Ze is zo ontmoedigd omdat ze nou al 2 jaar lang probeert om haar A-LEVEL studie af te maken. Wij willen ook in deze situatie God vertrouwen, maar menselijk gezien denk je wel eens, waarom gaat dit zo moeilijk? We hopen echt dat Sevana dit jaar haar examens kan halen, zonder dat ze zich verder veel zorgen hoeft te maken over zaken als eten, schoon water en verblijf terwijl ze in Zimbabwe is.

Verder vragen we ook uw gebed voor Sophie. Ze lijkt sinds onze terugkomst hier in Malawi verward en emotioneel uit balans. Het feit dat we moeten verhuizen en druk op zoek zijn naar een huis speelt ook duidelijk een rol. Op school maken de leerkrachten zich zorgen omdat ze voor de vakantie een van de beste studenten van haar klas was, maar nu kan ze amper meer schrijven en rekenen. Ook wij maken ons zorgen, maar we hopen dat het gewoon een kwestie van tijd is dat ze hier weer zal wennen en de draad weer snel op zal pakken.

Wat wel een leuk nieuwtje is, is dat we een Schotse vrijwilligster hebben gevonden die ons elke woensdag komt helpen met het geven van Engelse les aan de meiden! We moeten allemaal wennen aan haar accent, maar het is erg behulpzaam om iemand te hebben die met Engels is opgegroeid. We maken van de meiden 3 groepjes met drie verschillende niveau’s en elk van ons heeft een groepje om te begeleiden! Een derde persoon erbij is echt een gebedsverhoring, want behalve handig is het ook erg bemoedigend!!!

Wat rare gebeurtenissen betreft deze week: Terwijl ik (Laura) met de kinderen de tuin in rij, zijn de honden bezig om een meter lange hagedis uit elkaar te trekken, en in eerste instantie schreeuwen de kinderen omdat ze dachten dat het een puppie was in plaats van een hagedis, maar later vertelden ze me opgewonden dat ze de darmen zagen vallen!!! Ach ja, en dan is het tijd om lekker te lunchen...

Verder hebben we ook nog een inbreker in de tuin gehad, maar die heeft na een hoop geblaf (van de honden) gefluit (van de bewaker) en wat bakstenen (ook van de bewaker) toch eieren voor z’n geld gekozen en is weer over de muur weggesprongen!

Anamed seminar

Deze week zijn Erwin, Sevana en Ds. Kanyangira op cursus om zichzelf verder te bekwamen op het gebied van natuurlijke medicijnen. De cursus Anamed staat for Action for Natural medicine in the tropics en richt zich op het bevorderen van kennis over natuurlijke medicijnen waarvan de werking medisch is bewezen. Anamed deelnemers geven op hun beurt de kennis door in afgelegen gebieden waar mensen geen of nauwelijks toegang tot dokter, medicijnen of een kliniek hebben. In het verleden hebben we hier al veel gebruik van gemaakt en met extra training kunnen we onszelf nog verder bekwamen.

Hulp gevraagd voor het meisjeshuis!

We zijn al weer ruim 2 weken in Malawi en beginnen een beetje in ons ritme te komen. Het weer helpt niet echt mee want het is heet en broeierig met flinke onweersbuien tussendoor. We houden steeds ons hart vast want vrijwel elke onweersbui wordt ons huis door de bliksem getroffen en slaat de stroom uit. Begin deze week hadden we 2 dagen geen stroom ook dankzij zo'n bui.

Verder is Erwin zoet met een aantal projecten en met het voorbereiden van theologisch studie materiaal. Laura is druk met huis en de kinderen en met het meisjeshuis waar ze nu vaker naar toe gaat. Het is best af en toe lastig omdat het budget voor het huis een groot tekort heeft, met een beetje kunst en vliegwerk proberen we de meiden de zaken te geven die ze echt hard nodig hebben zoals schoolgeld, eten en dat soort dingen. We hopen snel wat meer mensen of organisaties te vinden die ons hierbij kunnen helpen! Verder geeft Laura samen met een andere Nederlandse vrijwilligster Engelse les aan de meiden, maar we hebben er allebei niet zo veel ervaring mee hoe het nou goed aan te pakken. De niveaus liggen nogal uit elkaar...

De meest waanzinnige gebeurtenis deze afgelopen week was de regenval, die in de stad tot gekke taferelen zorgde... Auto's die vast stonden in knie hoog water en die later leeg gehoost werden met kleine bekertjes... Je hoeft je in Malawi nooit te vervelen, er is altijd wel wat bijzonders te zien!

Erwin & Laura

Lieve vrienden en familie,

Lieve vrienden en familie,

Even een berichtje van Laura vanuit een warm en vochtig Malawi.

We zijn alweer aardig gewend hier, al zullen sommige dingen nooit wennen. Echt niets kan normaal gaan hier, zo lijkt het. Gister zouden Erwin en ik naar het meidenhuis gaan om samen de verjaardag van Rose te vieren en… de auto verliest steeds kracht en moet handmatig weer op gang geholpen worden… Sevana’s vriend kon gelukkig komen (want we stonden ergens halverwege) en Laura kon met de kinderen verder gaan. Meestal heeft de supermarkt “verjaardags kaarsjes”, maar als je ze echt nodig hebt kan je er geen vinden… Gelukkig was het toch fijn om bij die meiden te komen, en het was voor Rose de eerste keer in haar leven dat er aan haar verjaardag gedacht werd! Ze straalde toen ze lekkere dingen aan haar huisgenoten kon uitdelen en we allemaal heel erg hard (typisch) voor haar zongen! Helaas lag het fototoestel in die andere (*@$%*!!!) auto.

Vannacht is er een dief over de muur onze tuin in gesprongen… en hij heeft gelijk kennis gemaakt met Chamba, onze vecht hond. Gelukkig voor de dief heeft Chamba hem niet gebeten maar alleen hard geblaft, dat was gelukkig genoeg voor die kerel om (na de hond een reuze klap gegeven te hebben) weer terug te springen… Aan de andere kant van de muur was nog zo’n type…

Wat wel echt leuk is, is dat mensen op de markt echt blij zijn ons weer te zien en iedereen vraagt “hoe is het met je ouders, hoe was het bij je familie, enz.”. Dat zijn dingen die je toch thuis doen voelen!

Ten slotte hebben onze cavia’s ook niet stil gezeten, en tot grote vreugde van de kinderen zijn er nu wel 14 (in veel verschillende maten)!

We hebben een goed verlof gehad!

We kijken met blijdschap en dankbaarheid terug op onze verloftijd in Nederland. Onze harten zijn verwarmt door het welkom dat we hebben ervaren in onze thuisgemeentes, PGM en Rafael Zoetermeer en bevriende gemeentes zoals Rafael Almere, PKN Ermelo, PKN Zoetermeer (Rokkeveen) en de vergadering der gelovigen in Apeldoorn. We ervaren dat God onze vriendenkring steeds verder uitbreidt en tevens ons meer en meer inzet en gebruikt om zijn kinderen in Nederland te bemoedigen.

De uitbreiding van de thuisfront commissie met nieuwe bekwame mensen, was echt een antwoord op gebed. Verder hebben we bijzondere ervaringen gehad in de vorm van 'toevallige' ontmoetingen die tot eer van God waren. Ook werd er 1 avond een envelop met 700 euro precies op het juiste moment aan de deur werd afgegeven. Dit offer bemoedigde niet alleen ons, maar een paar ooggetuigen met wie we net in gesprek waren over vertrouwen op God. We weten niet hoe de toekomst er uit ziet en of we nog lang in Malawi kunnen blijven. We gaan echter terug met goede moed want we hebben weer eens ervaren dat God in alle dingen het laatste woord heeft.