Lieve vrienden en familie,

Lieve vrienden en familie,

Even een berichtje van Laura vanuit een warm en vochtig Malawi.

We zijn alweer aardig gewend hier, al zullen sommige dingen nooit wennen. Echt niets kan normaal gaan hier, zo lijkt het. Gister zouden Erwin en ik naar het meidenhuis gaan om samen de verjaardag van Rose te vieren en… de auto verliest steeds kracht en moet handmatig weer op gang geholpen worden… Sevana’s vriend kon gelukkig komen (want we stonden ergens halverwege) en Laura kon met de kinderen verder gaan. Meestal heeft de supermarkt “verjaardags kaarsjes”, maar als je ze echt nodig hebt kan je er geen vinden… Gelukkig was het toch fijn om bij die meiden te komen, en het was voor Rose de eerste keer in haar leven dat er aan haar verjaardag gedacht werd! Ze straalde toen ze lekkere dingen aan haar huisgenoten kon uitdelen en we allemaal heel erg hard (typisch) voor haar zongen! Helaas lag het fototoestel in die andere (*@$%*!!!) auto.

Vannacht is er een dief over de muur onze tuin in gesprongen… en hij heeft gelijk kennis gemaakt met Chamba, onze vecht hond. Gelukkig voor de dief heeft Chamba hem niet gebeten maar alleen hard geblaft, dat was gelukkig genoeg voor die kerel om (na de hond een reuze klap gegeven te hebben) weer terug te springen… Aan de andere kant van de muur was nog zo’n type…

Wat wel echt leuk is, is dat mensen op de markt echt blij zijn ons weer te zien en iedereen vraagt “hoe is het met je ouders, hoe was het bij je familie, enz.”. Dat zijn dingen die je toch thuis doen voelen!

Ten slotte hebben onze cavia’s ook niet stil gezeten, en tot grote vreugde van de kinderen zijn er nu wel 14 (in veel verschillende maten)!